تاثیر بکارگیری برنامه طراحی شده مبتنی بر "نظریه انتظار" توسط سرپرستاران بر رضایت شغلی پرستاران

 مقدمه: یکی از چالش های مدیریت پرستاری، انگیزش و رضایت شغلی پرستاران است. بکارگیری نظریه های انگیزشی توسط مدیران پرستاری می تواند راهکار موثری باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر بکارگیری برنامه طراحی شده مبتنی بر "نظریه انتظار" توسط سرپرستاران بر رضایت شغلی پرستاران انجام شد.  مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است که در دو گروه مداخله و کنترل در دو بیمارستان آموزشی استان زنجان به اجرا در آمد. داده ها از طریق "پرسشنامه رضایت شغلی پرستاران"Nurses' Job Satisfaction Questionnaire" گرد آوری شد. در این مطالعه پایایی درونی پرسشنامه اندازه گیری شد (9/0=α). روش نمونه گیری تمام شماری بود و پرستاران گروه مداخله 20 نفر و گروه کنترل 19 نفر بودند. پرستاران در هر دو گروه دارای ویژگی های مشابه بودند. مداخله شامل برنامه طراحی شده مبتنی بر "نظریه انتظار" بود که به مدت 6 ماه اجرا شد. داده ها با استفاده از برنامه SPSS نسخه 16 و آزمون های ویلکاکسون و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: پرستاران در دو گروه از نظر ویژگی های فردی با یگدیگر همسان بودند (05/0P>). آزمون ویلکاکسون تفاوت معنی داری از نظر رضایت شغلی قبل و بعد از مداخله در دو گروه نشان نداد (05/0P>). اما رضایت شغلی پرستاران گروه مداخله نسبت به گروه کنترل  7 درصد افزایش یافت.  نتیجه گیری: برنامه طراحی شده مبتنی بر "نظریه انگیزشی انتظار" دارای گام های اجرائی بسیار روشن برای بکارگیری این نظریه است که می تواند راهنمای عملی برای مدیران پرستاری باشد. استفاده از آن برای بهبود رضایت پرستاران پیشنهاد می شود.